دلنوشته بهاری خردادی:سردوراهی وانصاف قسمت اول مورخه 1398/3/17

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

این دلنوشته بنام سردوراهی وانصاف درچندقسمت ادامه دارد برایتان نگارش میگردد،اینک قسمت اول رارقم میزنم:انسان مخلوق عجیب خداست،این مخلوق به آنچه گذشتگان تجربه نموده اهمیت خاص نمیدهند،وهرتجربه عقلی واحساسی راخوددرصدد کسب آن هستند،انسان دردومرحله ازعمرخودبیشترنیازمندمشاوروراهنمای عادل وبیطرف میشود،که این نیازدورازقبول نظرات پدرومادراست،فرزندان تاخودبچه دارنشوندقدرپدرومادرخودرانمیدانند،پدرومادرازبچه گی تابزرگ شدنمان،باخنده هایمان خندیده وباگریه هایمان گریسته اند،هیچ پدرومادری بدفرزندان خودرانمیخواهد،عاشقان واقعی دختروپسرها،پدرومادرهاهستند،وازبچه های خودچیزی نمیخواهند،آنهاارث گذارهستند،ارث برفرزندان نیستند،فقط احترام ورعایت عزت وشرفشان راخواستارند،خب بهترین عاشق ودوست بی ضررفرزندپدرومادرهاهستند،فرزندان ازجگروالدین هستند،ولی والدین ازجگراولادان نیستند،پدربزرگ خدابیامرزدوستمان گفته:انسان هیچ کس رانمیتواندبالاترووالاترازخودببیند،اماپدرومادرتنهاکسانی هستندکه این اصل رازیرپاگذاشته ودرهرموردخواهان برتری ووالاتری فرزندان نسیت بخودهستند،درصورتیکه فرزندان درمقابل چنین حسی به پدرومادرخودنداشته وندارند،این مراقبه ووملاطفه درقرآن کریم نیزباآیات متعددبه فرزندان اشاره گردیده ،که به والدین خوداحسان ونیکی کنید،ای کاش فرزندان ادراک موضوع برایشان اینهمه سخت ومشگل نبود،تااولادان خسارتهای وافروجبران ناپذیررادرزندگانی های خودتجربه نمایند،(ادامه دارد). محمدمهدی مخبری ساعت 23:12مورخه 1398/3/17.