دلنوشته بهاری خردادی(رمضانی):درس بیست وهشتم رمضان مورخه 1398/3/13

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

بیست وهشتمین روزماه مبارک رمضان ودرس بیست وهشتم رمضان رامی آغازیم:روزه دارسعی میکنه کارایی که مبطلات روزه است انجام نده تاروزه اش باطل بشه،ولی عشق ورزی ودوست داشتن وابرازآن ازمبطلات روزه نیست،مهربانی نشانه ذات خوب وفطرت درونی ازبدوتولد ست،تقسیم محبت به دیگران ازنشانه های اصالت وتربیت معنوی درخانواده است،ابرازعشق واقعی وتوجه ویارگیری وتعددنداشتن عشق ،ازنشانه های بارزصداقت وحسن اعتمادوراست گرایی وسلامت روح وجسم وحلال خواری خانوادگی وتمسک به رب العالمین است،عاشق بودن ودوست داشتن لحظه ای وبی دوام نیست،عشق داشتن ودوست داشتن آدمیان دوری ازهرزه گی هاست نه متوسل شدن برای رسیدن به مقاصدشوم ونیرنگهای دنیوی است،عاشق زمان ومکان نمیشناسد،عاشق ازعشق خوددوراست ولی عشقش رادردورترین نقطه کره زمین که باشدموردمراقبت ومواظبت وحمایت دلی قرارمیدهد،چه بداست بجای حیله ومکروفریب آدمیان ازکلمه عشق سوءاستفاده نمود،عشق داشتن وورزیدن بیکدیگرلذتی دنیوی واخرویست که طعم آن ماندنی وحیات بخش است،اگرروزه داربه عشق خودعشق ورزدروزه اش راباطل نکرده بلکه توانسته جلوه زیبایی عشق رابه تصویربکشدتادیگران راازخواب بیدارنماید،عشق معنای وجودی داردکه بدل آن ونوع ساختگی کذبش ویرانگرومخرب است،حال چگونه است که عاشقین دروغین به هرکه میرسندعشق راتخریب وآنان راکه دستاویزنموده اندراازبین برده وبدبینشان میکند،این رسم جفاراازمرام عشاق واقعی تمیزدهید.محمدمهدی مخبری ساعت 3:25 صبح مورخه 1398/3/13.