دلنوشته بهاری خرداد(رمضان):درس بیست وچهارم رمضان مورخه 1398/3/9

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاستوچهارم رمصان دربیست وچهارمین روزماه مبارک رمضان رامطایبه میکنم:وقتی درآیینه نگاه میکنیم وباخودحرف میزنیم ازدرون خودوظاهرمان بیخبریم،ظاهررادرست میکنیم تاخودمان خوش گردیم ودیگران راازظاهرآشفته امان راضی سازیم،اماهیچ بارازدرون خودمطلع نمیگردیم وبرای اصلاح آن تلاش نمیکنیم تاحتی خودودیگران ازدرونمان راضی سازیم،دیروزشخصی ناخن های کاشته اش رانشان دادوگفت :دست زن بایددارای ای نظم باشد،ازاومیپرسم ناخن کاشتن ومژه مصنوعی ورنگ کردن مونشانه چیست؟زیبایی رارقم میزندبرای کی؟ذات ودرون راتغییرمیدهد؟نه نمیدهد!!!اوشخصی بوده که بسیاری ازآدمهارافریب داده وبه خانواده خودسالهادروغ گفته،حتی بخودنیزدروغ گفته ومیگوید،درفکرنادانانه اش ناخن کاشتن ولاک زدن ومژه کاشتن ورنگ مواورازیبا وخوش ذات درونی نموده !! امااینطورنبوده ونمیباشد!!اوبه خودتلقیت میکند،ذات درونیش شیطانی،زبانش ازتگفتن راستگویی پینه های دروغ زده،دل تاریک وگنه کارش سیاه وچهره اش راتغییرداده وزشت نموده که حتی باکاشتن مژه هم عوض نخواهدشد،تایاددارم ازدست وانگشتان دیگران ایرادگرفته چون چیزی دروجودش برای فخرفروشی نداشته است،فکرمیکندزندگی ظاهراست درصورتیکه زندگی درون وباطن است،اوراخوشبخت نخواهم دیدکه دیگران رابه سخره میگیرد،ای کاش اوهم ظاهرش قابل تحسین بود،نه اینکه ظاهرش ونه باطن ودرون پاکی نداردوزندگی بادروغ وحیله وخیانتکاری رادنبال میکندکه خوددرآن درغرق شدن ودست وپازدن درلجنزاری است که درکش نمیکند،فایده آیینه آنست که ظاهررانشان میدهدوازنشان دادن درون خبری تیست.م م مخبری ساعت 3:05 مورخه 1398/3/9.