دلنوشته بهاری اردیبهشت(یکشنبه 15/2/1398):بخاطرم دوانکنید،اعتمادنکنید،چون متعهدکسی نیستم

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

نمیخواستم باجملات کلیدی منفی دلنوشته ام راشروع کنم،ولی چون پیامکی درموبایلم ونظریه ای دروبلاگم مرابهم ریخت،مگرمیشودکسانی ازدلنوشته های یک نویسنده وبلاگ به درک وفهم وشعورش واحساسش پی نبرده وناعادلانه وتفسیربه رآی نقدش کنندوهرچه بخواهندبنویسند،من نمیخواهم کسی بخاطرمن باکسی یاکسانی ازخانواده اش،دعواوبحث کند،این برایم دروغی تازه نیست،اعتمادبمن جائزنیست چون اعتمادی که برسرزنندازاصل بی اعتمادی بدتراست،من متعهدبه هیچ کس نیستم واصولآازتعهدیکطرفه بیزاروگریزانم،دیگرازکسی نمیخواه راست بگویدبه همه خواهم شماراستیدوکج ودروغگوغیرمن کسی نیست ،ازراهنمایی وراه نشان دادن خسته وافسرده شده ام،بایدمنهم همانندآنهامی شدم،کسانیکه ثبات درحرفهایشان ورفتارشان نیست وازخودراضی هایی هستندکه غیرخود.منافع وخواسته هایشان هیچ کس وهیچ چیزراندیده ونمی بینند،من نه هیچگاه دیگرسپیده ناسپیدراخواهم دیدوبخشیدنه شادی وسحروکهکشان ناهیدرا،جنس من جنس سنگ وگچ وآهک وسیمان نیست،خوشحالم دلی صاف وطینتی پاک مراهمراهی میکندکه ازدوست داشتن های دروغین وکلمات کلیدی وپیامک هاوتکسای فضای مجازی نه خوشحال بوده ونه ناراحت،این آزردگی برای خودخواهی آنان است که خودرامبری ازکینه وعداوت ومنفعت گرایی وخطاوخیانت می بینند،دیگرباهیچکس جزخودحرف نخواهم زد،به هیچ کس اعتمادنخواهم کرد،دیگردل راکنارگذاشته وبابی دلی ومنفعت گرایی ازآدمیان عمرراخواه گذراند،برای هیچکس جزدل تنهای تنهای خودم دلنوشته نخواهم نوشت،هیچ کس اجازه نخواهدداشت که دلنوشته هایم به نفع وضررخودتفسیربه رآی کند،وبرایم پیامک وتکس ونظریه بدهد،هرکس مسئول اعمال خودمیباشد،بدبختی انسانهادست خودشان بوده وگردن کسی نمیشودانداخت،بی چشم ورویی است که خوبیهارافراموش کنیم وتظلمات وارده وخطاهای خودرابه دیگران نسبت دهیم،وثبات دررفتاروکرداروگفتارخودنداشته باشیم،من حاضرم باکفتاران زشت سیماوروباه هان مکاروکرکسان لاشه ومرده خوارجنگل زندگی راادامه دهم ولی باآدمیان خودخواه وبی ثبات وخطا وخیانتکارودروغگوهم کلام شوم ودوست ویارباشم،تنهابوده وخواهم بودوازهمه اینهاکه خودرافرشتگان بی عیب ونقص میدانندفراری میگردم،م م مخبری 15/2/1398 ساعت 01:50 صبح.