دلنوشته بهاری خرداد(رمضان):درس هیجدهم مورخه 1398/3/3

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

هیجدهمین روزماه مبارک رمضان راآغازودرس هیجدهم رامینویسم:دردرس گذشته چگونگی برخوردباروزه داررارقم زدم،این درس ازافطاری دادن به روزه داروثواب آن حرف میزنم،خداوندلیاقت حمالی بنده های خودوطعام دادن به آنهارابه هرانسانی نداده ونخواهدداد،هستندافرادی که ازخانه تامحل کاروبلعکس ازمحل کاربه منزل حتی یک نفربرای دریافت صدقه وکمک به آنان مراجعه نمیکنند،زیرالیاقت دادن صدقه راخدابه آنان نداده است،ولی افرادی هستند که صبح ازمنزل به سوی محل کاروازمحل کاربه منزل مستحق وگرفتارسراغش میایدواین لیاقتی است که خدابرای کمک به آنان داده است پس لیاقت بایدازسوی خدابه بنده ای اعطاءشودتاکمک ومساعدت به بنده گان خداکند،حال سفره داری وطعام دادن به بنده های خدانیزلیاقت میخواهدکه خدابه هرکسی نخواهدداد،حال اگرروزه داری راافطاری دادن نصیب شخص واشخاص شودلیاقت راخداعنایت فرموده،روزه داربرای افطاری به منزلی دعوت میشودوقدم وی برکت به هرخانه ای که برودمیبرد،بیاییدسفره داری روزه داران رادرافطاری دادن آزمایش نماییم که متوجه شویم لیاقت راخدابرماعنایت فرموده یانه؟خداوندروزی بندگان وخدمت به بنده هاوسفره طعام انداختن برای بندگان خودرابه هرکسی نخواهدداد،حاتم طایی هاکم نبوده ونیستندولی همه حاتم طایی نمیشوندتابه خلق خداخدمت رسانی کنند،من خوشحالم که بندگان صالح خدارامیشناسم که درخفاءکمک گرفتاران ودست گیرنیازمندان وطعام رسان گرسنگان این بندگان خداهستندوافتخاراین حمالی وعشق ورزی به بندگان رادرپنهان ودورازچشم ومنت برسرمردم رادارندوبه نحواکمل ازآن بهره وری اخروی ومعنوی مینمایند،خدایاتراقسمت میدهم لیاقت خدمت رسانی رانیزنصیب مابگردان.م م مخبری ساعت 3:14 صبح مورخه 1398/3/3.