دلنوشته بهاری اردیبهشت(رمضان):درس پانزدهم رمضان مورخه 1398/2/31

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

نیمی ازماه مبارک رمضان سپری شدومیلادامام حسن مجتبی ع کریم اهل بیت ودرس پانزدهم رمضان:روزه داران نبایدبرای کس وکسانی دشمنانی باشتدکه باچهره متظاهردوست ظاهرشده باشند،دوستی حرمت است،عزت وشرف است،دوستی پایه مردانگی ومرام ومعرفت ونشان لوطی وپهلوانی است،دوست درکناردوست جزناموس مشترک است درهمه چیز،دوست برای دوست زیرورونمیکشد،جان میدهدکه جان دوست محفوظ ودرامان بماند،روبه هم نمی ایستندوهمیشه کنارهم میمانند،تکلیف دوست بادوست به رسم وآئین دوستی معلوم است،امادوستی که ذات وباطنش دشمنی است ودرلباس دوست دوستی می گزیندتاضربه بزندواوراازپای درآورد،ولی احسنت به دشمنانی که دشمنندولباس دوستی نپوشیده ونخواهندپوشید،آنگاه است که دشمن رابشناسی هیچگاه به آن پشت نمیکنی که خنجربخوری ازپشت،ولی چون دشمن درلباس دوست رانمیشناسی پشت به آن میکنی اوهم درفرصت مناسب درپشتت خنجرودرقلبت تیرفرومیبرد،ماه های زمستان میشکنندونابودت میکنندوبه خلق الله هم میگویندخودشکسته وخنجرزده است،این دشمنی درلباس دوستی قالبی شیطانی وصفتی پست به یدک میکشاند،اوعاقبتی نخواهدداشت وبرزخ منزلگاه هش میشود،دنیابختش راسیاه وروزگاربرایش سنگین وغیرقابل تحمل میشود،تکبروغروروخودرضایتی مانع توبه واستغفارش میشود،پس بایددست دشمنانی که دشمن علنی ماهستندوخودرادشمن معرفی میکنند،رافشردوبه آنهاآفرین گفت،وبرای دشمنان دوست نمایی که حریم دوستی راملعبه ناجوانمردانه خودبرای رسیدن به اهداف شومشان قرارمیدهند،رسوایی ودربه دری ونابودی مسئلت داریم.م م مخبری ساعت 2:45 مورخه 1398/2/31